زنگ مدارس کم‌کم به گوش می‌رسد

سازمان ملل می‌گوید خطر ترک تحصیل در دوره کرونا که مدرسه‌ها تعطیل است، بسیار جدی شده است. این سازمان پیش‌بینی کرده تحت‌تأثیر عوارض کرونا 24میلیون کودک، مدارس را رها کنند.

هنریتا فور، مدیر اجرایی صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید: «بچه‌ها هرچه بیشتر از مدرسه بیرون بمانند، احتمال بازگشت آنها کمتر است؛ به همین دلیل ما از دولت‌ها می‌خواهیم که با رفع محدودیت‌ها بازگشایی مدارس را در اولویت قرار دهند.

فور می‌گوید، بیش از 460میلیون دانش‌آموز در سراسر جهان به اینترنت، رایانه یا دستگاه‌های تلفن همراه برای شرکت در یادگیری مجازی دسترسی ندارند.» در این بین وزیر آموزش و پرورش اعلام کرده که از بهمن‌ماه، برخی از مدارس با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و فیزیکی بازگشایی می‌شوند.

در این بین معاون وزیر آموزش و پرورش به میزان گفته است: «والدین نگران حضور فرزندانشان در مدرسه نباشند.» همان‌طور که رضوان حکیم زاده در خصوص تصمیم بازگشایی مدارس برای دانش آموزان اول و دوم ابتدایی اعلام کرده است: «نحوه حضور دانش آموزان در مدارس به عهده شورای مدرسه گذاشته شده و والدین موظف هستند به تصمیمات این شورا پایبند باشند.»

وی در ادامه خاطرنشان کرد که «باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که کودکان ما کاملا ایزوله نیستند و در حال حاضر همراه خانواده‌هایشان به مهمانی‌، پارک، مراکز خرید و مسافرت‌ می‌روند، پس حضور در مدارس نمی‌تواند زیاد نگران‌کننده باشد.

زنگ مدارس کم‌کم به گوش می‌رسد!

مدرسه از همه محیط‌هایی که هم اکنون کودکان به همراه خانواده‌شان رفت و آمد می‌کنند ایمن و مطمئن‌تر است، علاوه بر این در دستورالعمل‌هایی که تاکید شده است حضور دانش‌آموزان دوره اول و دوم ابتدایی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و به تعداد 10 نفر و در ساعات محدودی به ترتیبی که شورای مدرسه مشخص می‌کند در مدارس حضور داشته باشند. امیدوار هستیم که با همکاری خانواده‌ها با شورای مدرسه و همچنین با همکاری مدیریت مدارس و معلمان از این مدت زمانی که کودکان در مدرسه حضور پیدا می‌کنند، نهایت استفاده را ببریم.»

بچه‌‌ام را به مدرسه نمی‌فرستم

در این بین متقاعد کردن پدران و مادران برای اینکه در زمان همه‌گیری کرونا کودکانشان را به مدرسه بفرستند، پیچیده‌تر از آن چیزی است که به‌نظر می‌رسد. بسیاری فکر می‌کنند با کشف واکسن کرونا، پایان کابوس همه‌گیری در جهان نزدیک است، اما اینطور نیست. واکسیناسیون کامل به‌گونه‌ای که کرونا مهار شده و زندگی به روال عادی امکانپذیر شود، دست‌کم یک تا 2سال دیگر در کل جهان زمان می‌برد.

دقیقا به همین دلیل است که نگرانی‌ها در مورد سرنوشت کودکانی که به مدرسه نمی‌روند و مدرسه نرفتن آنها طولانی شده روزبه‌روز بیشتر می‌شود؛ به‌ویژه که پیامدهای دوری از مدرسه هم حالا بیش از نخستین ماه‌های بروز کرونا شناخته شده است. سازمان جهانی بهداشت، یونسکو و یونیسف در پی این نگرانی‌ها سندی را برای بازگشایی مدارس در زمان کرونا تنظیم کرده و استانداردهایی را ارائه داده‌اند.

این اقدام نشان می‌دهد این سازمان‌ها به‌طور مستمر در حال هشدار و زمینه‌سازی‌ برای یادآوری پیامدهای غیرحضوری شدن آموزش مدارس هستند، اما چالش اصلی همین‌جاست که بازگشایی مدارس طبق پروتکل‌هایی که گفته شده و استاندارد کردن فضا برای آموزش دانش‌آموزان در زمانه کرونا در شرایط کنونی آنقدرها که به‌نظر می‌رسد، ساده نیست.

آموزش در بسیاری از کشورهای جهان و از آن جمله ایران تحت‌تأثیر سیاست‌های دولت، خصوصی شده است. خصوصی‌سازی‌ آموزش فضای دوقطبی را برای مدرسه‌ها ایجاد کرده. ما مدرسه‌هایی داریم که با بهترین تهویه‌ها و بزرگ‌ترین کلاس‌ها کار می‌کنند و حتی پیش از زمان کرونا دانش‌آموزان می‌توانستند سر کلاس‌های درس این مدرسه‌ها با فاصله اجتماعی بنشینند، اما مدارسی هم داریم که حتی از کمترین امکانات گرمایشی و سرمایشی برخوردار نیستند و ممکن است آخر یکی از ماه‌های سرد سال به‌دلیل اینکه مدیر مدرسه نتوانسته قبض برق و گازش را به‌موقع بپردازد، برق و گاز مدرسه را قطع کنند.